Korte geschiedenis
Amsterdam
Aan de crisishulpverlening mankeerde veel, zo bleek uit Amsterdams onderzoek in 1996. Degene die in crisis is, wordt vaak niet goed begrepen door de mensen eromheen, zeker als dat omstanders zijn of anderen die iemand voor het eerst tegenkomen, zoals politie en hulpverleners. Het Amsterdams Patiënten Consumenten Platform (APCP) introduceerde de eerste de Crisiskaart in Nederland in 1998, als antwoord op het onderzoek.
Rotterdam
In september 1998 is bij Basisberaad Rijnmond een werkgroep (in mei 1999 omgedoopt in klankbordgroep) gevormd die de invoering van de crisiskaart ging voorbereiden. Deze klankbordgroep bestond uit ervaringsdeskundigen: mensen die ooit een crisis hebben meegemaakt.
Eén van de eerste activiteiten was een voorlichtingsmiddag in ‘de Rode Vaas’ van de toenmalige BAVO RNO Groep (Nu: onderdeel van Antes), met als doel de mogelijkheden voor een introductie van de crisiskaart in Rijnmond te verkennen. Daarna vonden meerdere gesprekken plaats met het Crisiscentrum waarbij afspraken werden gemaakt over samenwerking, kennisuitwisseling en regelmatig overleg. Het Crisiscentrum Rotterdam kreeg in Rijnmond de functie van centrale bewaarplaats van de crisisplannen. Uiteindelijk werd begin 2000 in de regio Rijnmond de eerste Crisiskaart uitgereikt.
Landelijk
Nu is de Crisiskaart een ‘wilsverklaring’ die landelijk wordt georganiseerd : in diverse regio’s zijn cliëntenorganisaties en raden actief met het uitgeven van Crisiskaarten. De consulenten die er actief zijn, zijn veelal ervaringsdeskundig. Deze cliëntenorganisaties (waaronder Basisberaad) worden ondersteund door Stichting Crisiskaart Nederland. Deze geeft o.a. trainingen, verzorgt promotiemateriaal en doet onderzoek.
