Een Crisiskaart, Safety4You-kaart of Hulpkaart is een klein, opvouwbaar kaartje (formaat bankpas) die een kaarthouder bij zich draagt, vaak in de portemonnee. Op de kaart staan de wensen, mocht de kaarthouder in een crisis raken. Wat moet een hulpverlener doen (of juist niet doen)? Wie kan er gebeld worden? De Crisiskaart is er voor mensen die vrezen (weer) een crisis mee te maken, en biedt houvast aan de kaarthouder en mensen die helpen.
De Crisiskaart is een samenvatting van het uitgebreidere crisisplan, wat beschrijft hoe een crisis er uit kan zien, hoe deze eventueel kan worden voorkomen en wat er moet gebeuren mocht iemand in een crisis geraken. Het nadenken hierover is voor een kaarthouder zeer waardevol: het biedt zelfinzicht waardoor het effect van een crisis minder kan worden of zelfs een crisis kan worden voorkomen.
Onderscheidend t.o.v. een zorgplan
Een Crisiskaart wordt gemaakt samen met een onafhankelijk Crisiskaart-consulent. De cliënt kiest hier vaak zelf voor, en legt zijn of haar wensen vast in een Crisiskaart en -plan. Dit maakt het een product wat echt van de persoon zelf is. De consulent waarborgt het cliëntenperspectief en de kwaliteit van de Crisiskaart.
Een Crisiskaart gaat over meer dan zorg alleen: er is ook oog voor (praktische) zaken om de persoon heen, zoals bijvoorbeeld de zorg voor een huisdier, het informeren van naasten, financiële bewindvoering, etc. In verwarde toestand kan iemand zich juist druk maken om praktische zaken: met een crisiskaart wordt deze zorg uit handen genomen.
Meewerken aan een kaart
De meeste kaarthouders delen hun crisisplan met hun behandelaar of met hun huisarts. Die zeggen vervolgens hun medewerking toe en ondertekenen de afspraken. De in het crisisplan genoemde partijen moeten zich hieraan houden. De kaart en het plan vallen namelijk onder de Wet geneeskundige behandelovereenkomst (WGBO). Eventuele bestaande zorgplannen binnen eventuele lopende behandelingen vormen een uitgangspunt.
Iemand die een Crisiskaart aanvraagt, kan om jouw hulp vragen. Hulp tijdens een crisis, maar bijvoorbeeld ook wanneer er signalen zijn van een naderende crisis. Meewerken en meedenken aan een Crisiskaart draagt bij aan de regie van de cliënt over het eigen leven. Alle betrokken partijen zetten hun handtekening onder het Crisisplan, het is dus van belang afspraken te maken die je kan en wil nakomen.
Als zorgverlener, bijvoorbeeld de huisarts, kan je gevraagd worden om de kaart te registreren. De kaart wordt dan opvraagbaar. Van belang is dan om eventuele wijzigingen op de kaart ook te registreren.
In een crisis
Wanneer je iemand tegen komt, die (mogelijk) in een crisis is: deze kan zijn of haar Crisiskaart overhandigen. Je kan ook vragen of iemand een Crisiskaart (of Hulpkaart) heeft. De kaart is altijd herkenbaar aan het Crisiskaartlogo en is voorzien van een datum. Hierdoor is de kaart altijd actueel. Lees de kaart rustig door, de kaart is voorzien van praktische aanwijzingen en telefoonnummers van mensen die benader kunnen worden.
Als je als hulpverlener hebt meegewerkt aan een Crisiskaart, kan je ook eventueel ook benaderd worden wanneer iemand dat op zijn of haar Crisiskaart heeft vermeld. Raadpleeg de Crisiskaart en de gemaakte afspraken.
Aanmelden.
Folder voor cliënten
Heeft u cliënten voor wie een Crisiskaart of Hulpkaart wellicht handig is? Verwijs ze naar deze website of geef ze deze flyer (PDF).
